Situering in tijd en ruimte:

Euler is op 15 april in het jaar 1707 geboren te Bazel. Hij is opgegroeid in een gezin van drie
kinderen en kon genieten van een goede opvoeding. Zijn vader was predikant en hoopte dan zijn
zoon dezelfde toer opging. Helaas, kwam de droom van zijn vader niet uit. Zijn zoon Euler was
niet zozeer geïnteresseerd in het beroep van zijn vader, maar in de studie van de wiskundigen.
Pas op zijn 17 jarige leeftijd kon hij zich gaan verdiepen in de wereld van de wiskunde.
Daarvoor had hij een tweetal opleidingen afgerond aan twee verschillende universiteiten. Het is
dus niet onlogisch om hieruit te concluderen dat Euler een knappe bol had. Ook Johann Bernouille,
de grote wiskundige van op dat moment, had dit door. Hij hielp Euler met wiskundige problemen
en bood hem een job aan de Russische academie voor wetenschappen te Sint-Petersburg. Deze
job nam hij maar al te graag aan. Hij wist zich door de jaren heen systematisch op te werken tot
de hoogleraar natuurkunde en het hoofd van de afdeling wiskunde. In het jaar 1741 verminderde de stabiele politieke toestand te Rusland. Euler kon niet meer in het land verblijven en nam het aanbod van de koning van Pruisen aan om te gaan werken aan de Berlijnse academie. Gedurende 25 jaar wist Euler te verblijven in de stad Berlijn. Daar wist hij zijn grootste werken neer te schrijven. Spijtig genoeg verzuurde de relatie met Frederick de Grote van Pruisen. Hij vond dat Euler hem geen meerwaarde meer kon bieden  aan zijn hof. Euler voelde zich misnoegd door de beledigingen die hij kreeg te verduren. In Rusland daarentegen apprecieerden ze zijn wijsheid en kunde wel. Tot het einde van zijn leven bracht hij door in de stad Sint-Petersburg. Helaas, waren de laatste jaren van zijn leven niet zo vreugdevol. Hij werd blind, verloor zijn vrouw en stierf tenslotte aan een hersenbloeding op 18 september in 1783.

Situering in historische context:

Leonhard Euler was een zeer verstandig man met een zeer goed werkgeheugen. Zelfs wanneer hij op het einde van zijn leven blind geworden was, wist hij wiskundige problemen verder uit te werken, dankzij zijn fotografisch geheugen. Zijn verwezenlijkingen voor de wiskunde en de natuurkunde zijn dan ook van onschatbare waarde. Zowel aan de Russische Academie als aan de Berlijnse academie schreef hij grootste werken neer. Eén van zijn voornaamste werken is een tekst over de functies met als titel  ‘Introductio in analysin infinitorum’ en het boek over de differentiaalrekening. Daarnaast heeft hij een aantal belangrijke wiskundige termen ingevoerd die wij vandaag de dag nog zeer goed kennen. Denk maar aan de goniometrische getallen: sinus, cosinus en tangens. Ook de notatie  van sommige begrippen zijn veranderd dankzij Leonhard Euler. Het imaginaire getal werd sindsdien voorgesteld met de kleine letter i, het getal pi met de Griekse letter π en het grondgetal van de natuurlijke logaritme met de kleine letter e. Daarbuiten was Euler een zeer goed leraar. Hij kon moeilijke wiskundige problemen uitlegen aan een publiek dat weinig voorkennis had. In de brieven die hij schreef aan het nichtje van de koning van Pruisen, bewees hij dit. Zijn brievencontact werd later verzameld in een bundel van wel meer dan 200 brieven en werd gepubliceerd voor een groter publiek. Blijkbaar had deze bundel een zeer groot succes. Niet alleen wiskundige en natuurkundige theorieën werden ontleed, maar Euler schreef in deze brieven ook iets meer over hemzelf. Zijn persoonlijke overtuigingen en geloof kon je als lezer terug vinden in deze letteren.  Euler was dus een zeer begaafd man, dat van geen ophouden wist. Tot het einde van zijn leven was hij gepassioneerd door de studies hij ondernam. Zelfs tegenslagen, zoals het aftakelen van zijn gezondheid en het verlies van zijn vrouw, konden zijn drang naar nieuwe bevindingen niet tegen houden.